Het nieuwe zakendoen draait om sharing. Airbnb deelt woningen, Uber taxi’s. Peerby deelt ook: alles wat je anderen wilt uitlenen. Het idee werkt, maar levert nog niets op. Oprichter Daan Weddepohl heeft daarom een uniek businessmodel bedacht. Om dat uit te kunnen voeren heeft hij 1,7 miljoen euro nodig. Hoe doet hij dat? Een journalistieke vertelling in drie bedrijven.

Waar blijft Anna? Daan Weddepohl tuurt met samengeknepen ogen het drukke perron op Amsterdam Centraal af. Hij kijkt naar links, naar rechts, maar hij ziet geen Anna.

‘Dames en heren, de Thalys naar Rotterdam, Antwerpen, Brussel en Parijs vertrekt over tien minuten van spoor 15a’. 

Te laat komen is vandaag geen optie, weet Daan. In Parijs wachten acht bestuursleden van investeerder XAnge. Hij kan toch niet alleen die boardroom binnenkomen? Ze hadden hem, de oprichter van leenplatform Peerby, nog expliciet gevraagd: ‘Neem iemand uit je team mee’. 

Hij koos voor Anna, de chief product officer. Zij kan als geen ander vertellen wie de Peerby-gebruikers zijn, wanneer ze hun spullen uitlenen en wat ze willen lenen.

Over Peerby

Peerby is een website en telefoonapplicatie waarmee gebruikers eenvoudig spullen kunnen lenen van mensen in de buurt. In thuishaven Amsterdam is de kans op een succesvolle match 85%. 

Wat ooit ontstond als buurthuur, nadat Daans huis was afgebrand, is inmiddels meer dan alleen een website waar mensen van elkaar lenen. Anna weet dat. Zij ziet dat de gebruikers van Peerby het ook fijn vinden om anderen te helpen: een niet te onderschatten sociale kracht.

Nee, zonder Anna kan hij niet in Parijs aankomen. Ze vormen een goed duo. De afgelopen dagen hebben ze een pitch van anderhalf uur voorbereid. De lange variant. Voor investeerders die serieus zijn.

Daan schrikt op: zijn telefoon trilt. Een sms van Anna. ‘WTF! De metro staat stil. Als ik het niet red, dan ga je maar alvast.’ 

Nee toch, nu niet! schiet het door Daans hoofd. Niet nu er een kapitaalinjectie van 1,7 miljoen euro op het spel staat. Met dat geld kan Peerby nog zeker achttien maanden vooruit. Achttien maanden waarin ze explosief kunnen uitbreiden in Amerika en — nog belangrijker — voor het eerst omzet gaan maken. 

Snel sms’t hij Anna: ‘Shit! Sta op perron 15, aan de IJ-kant, achterin. Kom snel!’

Het mag niet mis gaan. Drie jaar lang hebben ze gesleuteld aan een businessmodel. Daan dacht eerst dat deelnemers geld zouden vragen voor het uitlenen van hun spullen. Net zoals bij Airbnb, waar mensen geld vragen voor het verhuren van hun woning. Maar met Peerby ging het anders: iedereen leende grátis zijn bakfiets, boormachine of bbq uit.

Daan gooide het idee van de homo economicus overboord en ging aan de slag met het idee dat een mens niet alleen wordt gedreven door economische motieven. Uit tests met diverse websites bleek dat de deelnemers wel hun uitgeleende spullen willen verzekeren. Dat wordt het model, wist Daan: een uniek businessmodel in de ‘sharing economy’. Als dit lukt, kan hij in maart de eerste verzekeraar bekendmaken. Als dit lukt, schrijft hij straks geschiedenis in Parijs.

Weer Anna: ‘De metro rijdt. Ben er bijna.’

Het kan nog, denkt Daan. Ze heeft nog een paar minuten. Hij stapt alvast in de Thalys en zoekt de gereserveerde stoelen. Nog niet zo lang geleden zat hij ook in de Thalys naar Parijs, voor zijn eerste bezoek aan XAnge. Hij noemde toen het bedrag van 1,7 miljoen euro, in ruil voor 20% tot 30% van de aandelen. In een later stadium wordt op het percentage altijd afgedongen, weet hij. Zo ging dat ook bij de eerste investeerder in Peerby: Sanoma Ventures. Sanoma had hij leren kennen via Rockstart, een Nederlandse club die veelbelovende start-ups steunt tijdens hun eerste duizend dagen, en ze leert hoe ze moeten groeien. 

Dat is waar ook, bedenkt Daan. Bij Sanoma kwamen ze ook te laat. Stonden ze met vier man van Peerby in de hal van het Sanoma-kantoor in Amsterdam-West, terwijl de voltallige Sanoma-directie wachtte in Hoofddorp. Die bestuurders keken behoorlijk chagrijnig toen het Peerby-team pas een uur later binnenkwam. Maar het moet toch een behoorlijk goede pitch zijn geweest, want die paar ton haalden ze binnen. Wie bijgelovig is, zou denken dat dit dus een goed voorteken is.

Anna denkt niet aan de vorige keer. Zij denkt aan de trein naar Parijs, die moet ze halen. Met haar rolkoffer vastgeklemd in de ene hand en haar telefoon in de andere rent ze de roltrap naar perron 15 op, met twee treden tegelijk. Bovenaan ziet ze de Thalys. Gelukkig, hij staat er nog. ‘Houd hem tegen’, roept ze tegen een Thalys-medewerker op het perron. Maar nu ziet ze dat de deuren al gesloten zijn. ‘Doe die deur open!’, roept ze nog een keer tegen de medewerker. 

De trein komt in beweging. Anna stopt met rennen. Ze moet kokhalzen, kapot van de inspanning. Ze voelt haar telefoon trillen. ‘We rijden nu weg. Hoop dat je het hebt gehaald,’ sms’t Daan.

Met betraande ogen typt Anna het slechte nieuws in. ‘Gemist! Ik ga mijn ticket omzetten en zoek een Starbucks, zodat we kunnen skypen.’ 

Daan leest de sms, zucht diep en klapt zijn Mac open. Ze zijn al zover gekomen. Het eerste contact met XAnge was in de zomer van 2013, met ‘senior investment manager’ Nicolas Debock. Daarna kreeg Daan een uitnodiging om naar XAnge in Parijs te komen en een paar weken later kwam Debock op bezoek bij het kantoor van Peerby aan de Amsterdamse Herengracht. Bij dat laatste bezoek gingen ze met Debock dineren. Dat is met investeerders een vak apart. Het eten moet goed zijn, maar niet te duur. Anders gaan ze denken dat je geld over de balk smijt. In Amerika is het heel normaal om geldschieters op een paar broodjes te trakteren. Maar bij een Fransman kun je daarmee niet aankomen. Het werd Daalder aan de Lindengracht, een van de beste restaurants van de Jordaan, maar betaalbaar.

Daan kijkt naar buiten. De Thalys passeert station Sloterdijk. Als het bestuur van XAnge moeilijk doet over zoiets futiels als te laat komen, was de deal bij voorbaat kansloos. Een investeerder gelooft in Peerby of niet. Daar doet een gemiste trein niets aan af.

Hij kan zich ook niet voorstellen dat het hierop zal stranden. Nicolas Debock is fan: hij gelooft in Peerby. Dat zei hij zelf tijdens zijn bezoek aan Amsterdam. Hij heeft gezien dat mensen in Nederland, België, Engeland, Frankrijk, Duitsland en nu ook in de Verenigde Staten massaal aan het delen zijn geslagen. In al die landen krijgt zeker 60% van de gebruikers ten minste één antwoord op een hulpvraag aan andere gebruikers. Als een deel van die honderdduizend leners en uitleners hun spullen gaat verzekeren, voor zeg een euro per boormachine, dan krijgt het bedrijf vleugels, zo weet ook Debock, zeker met de huidige groei van Peerby, die 500% bedraagt.

De enige taak die Daan en Anna hebben, is de overige bestuursleden van XAnge te overtuigen. En als dat niet lukt, zijn er altijd nog andere opties. Daan praat voortdurend met investeerders, soms wel drie keer per week. Hij gokt niet op één partij. Bovendien heeft Sanoma al aangegeven weer mee te willen doen. Ook twee vermogende particulieren uit de Verenigde Staten en Canada denken na over een investering. Maar goed, XAnge is bereid de hoofdinvesteerder te worden. Dat willen de andere niet. Het moet vandaag gewoon lukken. 

Daan pakt zijn telefoon op: Anna. ‘Ik heb een staanplaats in de volgende Thalys. Ik zit in de Starbucks, maar ik krijg geen contact met je via Skype.’ Daan kijkt naar zijn Mac. ‘De verbinding is slecht. Probeer de slides te sturen die ik van je kan overnemen, dan nemen we die telefonisch door.’